Het verhaal van Rene
Borstkanker treft niet alleen vrouwen
Ik ben René De Leeuw en ben 69 jaar.
In augustus 2018 ontdekte ik een knobbeltje in mijn linkerborst.
Ik voelde direct dat dit fout was omdat ik wist dat borstkanker ook bij mannen voorkomt. Een zeer alerte huisarts heeft mij dadelijk doorverwezen naar het AZ Klina in Brasschaat. Je komt dan wel in een vrouwelijke wereld terecht.
In september 2018 kreeg ik de diagnose borstkanker. Hetgeen ervoor en erna is gebeurd, moet ik niet uitleggen. Dit is bij lotgenoten meer dan bekend, maar hoe ga je daarmee om? Hoe vertel je dit aan je kinderen?
Mijn echtgenote heeft twee keer borstkanker gehad. Dit tweemaal vertellen aan je kinderen, had al een grote impact. Een derde keer, dat vonden wij dus allebei zeer moeilijk. In welke mate is dit een extra belasting voor die jonge gezinnen? Ook wij als koppel stonden opnieuw voor een nieuwe operatie en behandeling, goed wetende wat het inhoudt.
Zoals gezegd, had mijn vrouw al twee keer borstkanker, maar toen werden de rollen omgedraaid. Mijn echtgenote heeft me enorm gesteund. Ik wist ook al wat er allemaal op mij af zou komen: een borstverwijdering – bij een man doen ze geen borstsparende operaties. Wel chemo en bestralingen. Alle lof voor de begeleiding in het hospitaal, in het bijzonder de borstverpleegkundigen.
Ik ben René De Leeuw en ben 69 jaar.
In augustus 2018 ontdekte ik een knobbeltje in mijn linkerborst.
Ik voelde direct dat dit fout was omdat ik wist dat borstkanker ook bij mannen voorkomt. Een zeer alerte huisarts heeft mij dadelijk doorverwezen naar het AZ Klina in Brasschaat. Je komt dan wel in een vrouwelijke wereld terecht.
In september 2018 kreeg ik de diagnose borstkanker. Hetgeen ervoor en erna is gebeurd, moet ik niet uitleggen. Dit is bij lotgenoten meer dan bekend, maar hoe ga je daarmee om? Hoe vertel je dit aan je kinderen?
Mijn echtgenote heeft twee keer borstkanker gehad. Dit tweemaal vertellen aan je kinderen, had al een grote impact. Een derde keer, dat vonden wij dus allebei zeer moeilijk. In welke mate is dit een extra belasting voor die jonge gezinnen? Ook wij als koppel stonden opnieuw voor een nieuwe operatie en behandeling, goed wetende wat het inhoudt.
Zoals gezegd, had mijn vrouw al twee keer borstkanker, maar toen werden de rollen omgedraaid. Mijn echtgenote heeft me enorm gesteund. Ik wist ook al wat er allemaal op mij af zou komen: een borstverwijdering – bij een man doen ze geen borstsparende operaties. Wel chemo en bestralingen. Alle lof voor de begeleiding in het hospitaal, in het bijzonder de borstverpleegkundigen.
Erfelijk gen
De artsen drongen aan om te laten onderzoeken of mijn vrouw en ik drager zijn van het erfelijk gen. We maakten een afspraak, stalen werden afgenomen en toen was het wachten op de resultaten.
Mijn uitslag: ik ben geen drager. Ik heb het van niemand gekregen en kan het ook niet doorgeven. Volgens mijn arts was het een toevalstreffer. Mijn echtgenote daarentegen is wel drager van het gen. Dit moesten we ook terug uitleggen aan de kinderen. Mijn dochter heeft zich laten onderzoeken, maar gelukkig is zij geen drager. Dit was voor ons beiden een grote opluchting.
De artsen drongen aan om te laten onderzoeken of mijn vrouw en ik drager zijn van het erfelijk gen. We maakten een afspraak, stalen werden afgenomen en toen was het wachten op de resultaten.
Mijn uitslag: ik ben geen drager. Ik heb het van niemand gekregen en kan het ook niet doorgeven. Volgens mijn arts was het een toevalstreffer. Mijn echtgenote daarentegen is wel drager van het gen. Dit moesten we ook terug uitleggen aan de kinderen. Mijn dochter heeft zich laten onderzoeken, maar gelukkig is zij geen drager. Dit was voor ons beiden een grote opluchting.
Het mandje
Toen ik naar huis mocht, gaf de borstverpleegkundige mij een mandje. Een beetje ongemakkelijk kwam ze naast mij zitten en toonde de inhoud aan mij. Twee zaken kon ik gebruiken: een doos met een staaltje voor huidverzorging en een kussen in de vorm van een hartje. Zij had het neutraalste uitgezocht, maar ik moet wel zeggen het perfect paste om de arm te laten rusten.
Het gaat nu goed met mij. Wel ga ik om de zes maanden op controle, de ene keer naar de oncoloog, de andere keer naar de gynaecoloog. Ik moet vijf jaar medicatie nemen waarvan de bijwerkingen beperkt blijven.
Mijn boodschap aan alle mannen: onderzoek regelmatig jullie borsten. Steek het niet onder stoelen of banken en laat dat machogedrag even.
René
Toen ik naar huis mocht, gaf de borstverpleegkundige mij een mandje. Een beetje ongemakkelijk kwam ze naast mij zitten en toonde de inhoud aan mij. Twee zaken kon ik gebruiken: een doos met een staaltje voor huidverzorging en een kussen in de vorm van een hartje. Zij had het neutraalste uitgezocht, maar ik moet wel zeggen het perfect paste om de arm te laten rusten.
Het gaat nu goed met mij. Wel ga ik om de zes maanden op controle, de ene keer naar de oncoloog, de andere keer naar de gynaecoloog. Ik moet vijf jaar medicatie nemen waarvan de bijwerkingen beperkt blijven.
Mijn boodschap aan alle mannen: onderzoek regelmatig jullie borsten. Steek het niet onder stoelen of banken en laat dat machogedrag even.
René
Onze zoon heeft ervoor gekozen om het niet te laten onderzoeken. Dit is zijn keuze en we respecteren die. Toch blijft het in ons achterhoofd spoken, want hij heeft twee dochters en zijn schoonmoeder heeft ook borstkanker gehad. Zo zie je, we zijn er toch mee bezig en het zit in onze rugzak. Het woord ‘kanker’ blijft je achtervolgen.
De reactie van anderen
Het team in de borstkliniek heeft ons zeer goed begeleid en gesteund. Ze hebben antwoorden gegeven op onze vragen. Maar ik zat met de vraag: hoe zullen de kleinkinderen reageren? Maar de infobrochures die ik kreeg zijn allemaal gericht op vrouwen.
Een andere vraag waarmee ik zat: hoe zullen de mensen reageren? Velen weten niet dat het ook bij mannen voorkomt.
Ook zelfs bij het verplegend personeel heb ik uitspraken gehoord waarvan ik denk: kan dit?
Bijvoorbeeld bij de mammografie krijg je te horen: ‘Nu weet jij ook eens hoe vrouwen zich voelen.’ Op dat moment weet je echt niet hoe je moet reageren.
Op de dag van de operatie gebeurde er iets anders wat ik ook niet snel zal vergeten. De kamer die ik had aangevraagd, was nog niet beschikbaar. Ik wachtte dus even op een andere kamer. Daar kwam de dokter met de borstverpleegkundige mij nog opzoeken om de nodige uitleg te geven. Na de operatie lag ik in de juiste kamer. Toen de arts in de namiddag zijn ronde deed, hoorde ik hem aan een verpleegster vragen: ‘Waar in mijn man?’ Omdat hij naar de vorige kamer was gegaan en mij daar niet had aangetroffen.
De reactie van anderen
Het team in de borstkliniek heeft ons zeer goed begeleid en gesteund. Ze hebben antwoorden gegeven op onze vragen. Maar ik zat met de vraag: hoe zullen de kleinkinderen reageren? Maar de infobrochures die ik kreeg zijn allemaal gericht op vrouwen.
Een andere vraag waarmee ik zat: hoe zullen de mensen reageren? Velen weten niet dat het ook bij mannen voorkomt.
Ook zelfs bij het verplegend personeel heb ik uitspraken gehoord waarvan ik denk: kan dit?
Bijvoorbeeld bij de mammografie krijg je te horen: ‘Nu weet jij ook eens hoe vrouwen zich voelen.’ Op dat moment weet je echt niet hoe je moet reageren.
Op de dag van de operatie gebeurde er iets anders wat ik ook niet snel zal vergeten. De kamer die ik had aangevraagd, was nog niet beschikbaar. Ik wachtte dus even op een andere kamer. Daar kwam de dokter met de borstverpleegkundige mij nog opzoeken om de nodige uitleg te geven. Na de operatie lag ik in de juiste kamer. Toen de arts in de namiddag zijn ronde deed, hoorde ik hem aan een verpleegster vragen: ‘Waar in mijn man?’ Omdat hij naar de vorige kamer was gegaan en mij daar niet had aangetroffen.