Het verhaal van Patrick P.
Op 1 maart 2017, vierde ik mijn vierenvijftigste verjaardag. Echter niet zo uitbundig en zorgeloos als al de vorige jaren. Een ingetrokken tepel baarde mij zorgen. De ongerustheid bleef, en ik ging op raadpleging bij mijn huisarts en werd doorverwezen naar radiologie.
Op radiologie kreeg ik onmiddellijk slecht nieuws:… ‘wij zien een gezwel, dat kan een kwaadaardige tumor zijn, …wij gaan hier en nu een biopt nemen.’ De radioloog had het bij het rechte eind. Ik heb borstkanker!
Dit nieuws verlamt mij, ongeloof, wenen, ik blokkeer, wat nu….. Maar ik recht mijn rug, ik wil en moet doorbijten.
Al van bij het 1ste gesprek in de borstkliniek, bij het melden dat mijn zussen en nichtje ook borstkanker patiënt zijn, merkt de dokter op… ‘dit ruikt naar erfelijkheid’.
Een erfelijkheidsonderzoek volgde en toonde aan dat ik drager ben van het BRCA2 gen.
De ganse periode van verdere voorafgaande onderzoeken is slopend. Wat, als?..… De dokters laten mij weten dat er geen uitzaaiingen zijn gezien, en het gezwel operatief goed kan verwijderd worden.
Ik heb maar 1 doel: goed voor mezelf zorgen.
Operatie, chemo, radiologie en jaren hormonale therapie volgen. Maar steeds voelde ik mij goed begeleid, ondersteund en geholpen. Eindeloze dankbaarheid en respect voor iedereen in de zorg die het beste van zichzelf geeft.
Ook na deze periode blijven er onverklaarbare klachten. Ik, die steeds zo sportief was, constant uitdagingen aanging, kom maar niet op dreef? Blijk ik belast te zijn met nog een andere genetische aandoening. OPMD, een zeldzame degeneratieve spierziekte.
Knokken, duwen, trekken, sleuren, aanpassen, aanvaarden, maar ook lachen, buiten komen, kijken naar de mooie dingen, goed voor mezelf zorgen, traag genieten.
Het leven is 1 groot pak, met kleine dingen. Ik leef!
Patrick Pij-pops, uit Halen. Geboren in 1963
Op radiologie kreeg ik onmiddellijk slecht nieuws:… ‘wij zien een gezwel, dat kan een kwaadaardige tumor zijn, …wij gaan hier en nu een biopt nemen.’ De radioloog had het bij het rechte eind. Ik heb borstkanker!
Dit nieuws verlamt mij, ongeloof, wenen, ik blokkeer, wat nu….. Maar ik recht mijn rug, ik wil en moet doorbijten.
Al van bij het 1ste gesprek in de borstkliniek, bij het melden dat mijn zussen en nichtje ook borstkanker patiënt zijn, merkt de dokter op… ‘dit ruikt naar erfelijkheid’.
Een erfelijkheidsonderzoek volgde en toonde aan dat ik drager ben van het BRCA2 gen.
De ganse periode van verdere voorafgaande onderzoeken is slopend. Wat, als?..… De dokters laten mij weten dat er geen uitzaaiingen zijn gezien, en het gezwel operatief goed kan verwijderd worden.
Ik heb maar 1 doel: goed voor mezelf zorgen.
Operatie, chemo, radiologie en jaren hormonale therapie volgen. Maar steeds voelde ik mij goed begeleid, ondersteund en geholpen. Eindeloze dankbaarheid en respect voor iedereen in de zorg die het beste van zichzelf geeft.
Ook na deze periode blijven er onverklaarbare klachten. Ik, die steeds zo sportief was, constant uitdagingen aanging, kom maar niet op dreef? Blijk ik belast te zijn met nog een andere genetische aandoening. OPMD, een zeldzame degeneratieve spierziekte.
Knokken, duwen, trekken, sleuren, aanpassen, aanvaarden, maar ook lachen, buiten komen, kijken naar de mooie dingen, goed voor mezelf zorgen, traag genieten.
Het leven is 1 groot pak, met kleine dingen. Ik leef!
Patrick Pij-pops, uit Halen. Geboren in 1963